تبریز کلان‌شهری در منطقه آذربایجان ایران و مرکز استان آذربایجان شرقی است. این شهر، بزرگ‌ترین قطب اقتصادی منطقهٔ آذربایجان ایران و مناطق آذری‌نشین بوده و مرکز اداری، ارتباطی، بازرگانی، سیاسی، صنعتی، فرهنگی و نظامی این منطقه شناخته می‌شود.
فهرست مطالب
لقب‌ها و عناوین
بازار تبریز
مسجد کبود
موزه آذربایجان
پارک ایل گلی
موزه خانه شهریار
در طول تاریخ خود با فراز و فرودهای بسیاری روبه‌رو بوده است. سنگ بنای تبریز کنونی به دوران اشکانی و ساسانی بر می‌گردد. این شهر در طول حکومت ۴۰۰ سالهٔ خاندان «رَوّادی» و اسکان قبیلهٔ عرب «اَزْد» به شکوفایی رسیده است.
تبریز یکی از طولانی‌ترین پایتخت‌های ایران بوده است؛ این شهر پایتخت سیاسی ایران در زمان اتابکان، خوارزمشاهیان، ایلخانان، چوپانیان، جلایریان، قراقویونلوها، آق‌قویونلوها، صفویان و ولیعهدنشین ایران در دورهٔ قاجاریان بوده است. اوج شکوفایی تبریز مربوط به دورهٔ ایلخانان است که در آن زمان، پایتخت قلمرویی پهناور از نیل تا آسیای مرکزی بوده است. این شهر در سال ۱۵۰۰ میلادی و در زمان پایتختی صفویان به‌عنوان پنجمین شهر پرجمعیت جهان شناخته می‌شد و جمعیتش با استانبول و پایتخت امپراتوری عثمانی برابری می‌کرد.
لقب‌ها و عناوین
شهر اولین‌ها یکی از لقب‌های تبریز است:
» شهر بدون گدا
» شهر زیرگذرها و روگذرها
» پایتخت گردشگری اسلامی در سال ۲۰۱۸
» امن‌ترین شهر ایران
» سالم‌ترین شهر ایران
» مهد سرمایه‌گذاری ایران
» شهر شکلاتی ایران
» قطب خودروسازی ایران
» قطب قطعه‌سازی ایران
» قطب تولید موتور دیزل خاورمیانه
» شهر جهانی بافت فرش
و یکی از مهم‌ترین شهرهای مهاجرپذیر ایران شناخته می‌شود.
بازار تبریز
بازار
تبریز بزرگ‌ترین و مهم‌ترین بازار سرپوشیده در سطح جهان به شمار می‌رود که در شهر تبریز در ایران واقع شده است. این بازار با مساحتی حدود یک کیلومتر مربع، بزرگ‌ترین بازار سرپوشیدهٔ جهان است. بازار
تبریز در مرداد ماه سال ۱۳۸۹ در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است. این بازار از بازارچه‌ها دالان‌ها، تیمچه‌ها، سراها و کاروانسراهای متعددی تشکیل یافته است. پیش‌تر به جهت قرارگرفتن شهر تبریز بر سر جادهٔ ابریشم و گذر روزانهٔ هزاران کاروان از کشورهای مختلف آسیایی، آفریقایی و اروپایی از آن، این شهر و بازار آن از رونق بسیار خوبی برخوردار بوده است.
این بازار حدود ۳ سدهٔ پیش و پس از وقوع زمین لرزهٔ تاریخی
تبریز در سال ۱۱۹۳ قمری توسط «نجف قلی خان دنبلی» حاکم وقت تبریز بازسازی شده است. بازار این شهر در سال ۱۳۵۴ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. تاریخ بنای این مجموعه مشخص نیست؛ اما بسیاری از جهان گردانی که از سدهٔ چهارم هجری تا دورهٔ قاجاریان از این بازار بازدید کرده‌اند، دربارهٔ آن اطلاعاتی ارائه داده‌اند.
بسیاری از گردشگران و جهانگردان نظیر ابن بطوطه، مارکو پولو، جاکسن، اولیای چلبی، یاقوت حموی، گاسپار دروویل، الکسیس سوکتیکف، ژان شاردن، اوژن فلاندن، جان کارت‌رایت، جملی کاردی، کلاویخو، رابرت گرنت واتسن، حمدالله مستوفی و مقدسی از رونق و شکوه بازار تبریز تمجید نموده‌اند. این بازار با داشتن حدود ۵۵۰۰ باب حجره، مغازه و فروشگاه، ۴۰ گونه شغل، ۳۵ باب سرا، ۲۵ باب تیمچه، ۳۰ باب مسجد، ۲۰ باب راسته و راسته بازار، ۱۱ باب دالان، ۵ باب حمام و ۱۲ باب مدرسه، به‌عنوان اصلی‌ترین مرکز داد و ستد مردم تبریز و ایران شناخته می‌شود.
مسجد کبود
مسجد کبود یا مسجد جهان‌شاه از مسجدهای تاریخی
تبریز مربوط به دوران حکمرانی قراقویونلوها در قرن نهم هجری است.
مسجد کبود با تنوع و ظرافت کاشی‌‌کاری‌ها و انواع خطوط به کار رفته در آن و به ویژه به دلیل رنگ لاجوردی کاشی‌‌کاری‌های معرق آن به «فیروزهٔ اسلام» شهرت یافته است. سبک معماری این بنا به شیوه آذری است. صحن بزرگ مسجد مربع شکل است که حوضی برای وضو در آن قرار داشته و شبستان‌هایی نیز جهت پناهگاه مستمندان، و درس خواندن در آن وجود داشته‌اند.
موزه آذربایجان
موزه آذربایجان یکی از مهم‌ترین موزه‌های ایران است که در شهر
تبریز و در جوار مسجد کبود قرار گرفته است. در این موزه که به عنوان دومین موزه باستان‌شناسی ایران پس از موزه ملی ایران شناخته می‌شود، آثار تاریخی و هنری متعلق به دوران پیش از اسلام و دوران اسلامی به نمایش گذاشته شده‌اند. آندره گدار باستان‌شناس فرانسوی نقشهٔ تنظیمی بنای موزهٔ آذربایجان را با الهام از معماری محلی در آذربایجان ایران تهیه نموده و اسماعیل دیباج رئیس وقت ادارهٔ فرهنگ تبریز آن را ترسیم نموده است.
پارک ایل گلی
شاه گلی یا
ایل گلی یکی از مهم‌ترین گردشگاه‌های شهر
تبریز است که در جنوب شرق آن و در ۷ کیلومتری مرکزشهر واقع شده است. این مکان در زمان آق‌قویونلوها ایجاد شده و در دورهٔ صفویان گسترش یافته است. عمق دریاچهٔ ائل گلی ۱۲ متر بوده و در محوطهٔ آن قایقرانی انجام می‌شود. همچنین شهربازی «لوناپارک»، غذاخوری، فست فود و کافی شاپ‌های متعددی در داخل این گردشگاه وجود دارد و دارای هتل و مسافرخانه و دفتر جهانگردی فعال است. با احداث هتل پارس ایل گلی، این گردشگاه جنبهٔ جهانی پیدا کرده است.
موزه خانه شهریار
خانه استاد شهریار یا
موزه استاد شهریارمربوط به دوره پهلوی دوم است و در
تبریز، در محله مقصودیه شهر واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۷ اسفند ۱۳۸۶ با شمارهٔ ثبت ۲۲۷۲۹ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. ساختمان این موزه، قبلاً محل زندگی
محمد حسین شهریار، شاعر مشهور ایران بوده است. این خانه در سال ۱۳۶۷ و بعد از درگذشت استاد، از سوی شهرداری تبریز خریداری شده و هم‌اکنون زیر نظر این نهاد اداره می‌شود.
”دل اگر خداشناسي همه در رخ علي بين _ به علي شناختم من به خدا قسم خدا را
نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت _ متحيرم چه نامم شه ملک لافتي را“
آیا تجربه سفر به این شهر زیبا را داشته اید؟ لطفا تجربه خود را با دیگر کاربران به اشتراک گذارید.
اینجانبقلب کسب‌و‌کار شماست
ورود